Görüyor musun? Adonita Aþk geceye güllerini döküyor, Mahsun bakýþlý bir kadýn Ýçkisini yudumlarken Gökyüzü, aþka vokal yapýyor. Kastanyetlerin raksýnda yaþamýn yalanlarý, Bir köþede yalnýzlýk, Kendi senfonisini yazýyor. Her köþe baþýnda bir hayat var, Kendine ait olaný yaþýyor. Duyuyor musun? Adonita Bir adam seni sevdiðini söylüyor. Sen umarsýzca eteklerini kaldýrýp, Topuklarýný yere vurup, dans ederken, Çaresizce boþluða bakýyor. Sigarasýnýn dumanýnda hayaller , Üzerine konfetiler yaðýyor. Ah Adonita ah… Anlamýyor musun ? Hissetmiyor musun? Kendi þarkýn sustu kendine Bilmezden, Görmezden mi geliyorsun?
03.02.2012 Bodrum Zümrüt Yeþiltaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
zyesiltas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.