üstüne titriyordum terk ediþlerinin bile usulca yüzüme kapandý þimdi bütün kapýlar beni terk edecek bir günü kalmadý dünyanýn yalancý bahar çiçekleriyle oynuyor gözyaþlarým...
seninle ömrüme kýr menekþelerinden bir parantez açtým kapamak için gülüþlerinden bir demet gerek yoksa gerçekten toprak olurum...
ilkyaz kýrgýnlýklarý gibi buruk ve þaþkýn anlar suskunuyum nefesinle un ufak olurken direnci uzak dað tutkularýmýn pekmez kokulu gözlerinde tattýðým baðbozumunda yalnýzlýk sarhoþuyum içim kesik dýþým virane ama yürüyorum...
lügatimde esirlik yalan gönüllü tutsaðýným baþýboþ darmadaðýndým toplandým sende can alýcý noktam göðsümün üstüne ellerini koy ve konuþ bir kez olsun duymak istiyorum sesini yüreðimin yüreðinin sesinde...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.