kadın ya da cadı adı her neyse

Yataðýn yanýnda
peruk vardý.
Uzun
kahverengi, ölü bir þey.
Peruðu
baþýna geçirir ve þöyle derdi: “Ben aslýnda çok aþifteyimdir.”
Söylemediði zamanlar
bile öyleydi ya. Neyse.
Önceleri
haftada bir
davet ediyordu beni evine.
Ýstemesem de gidiyordum.
Hala bilmiyorum neden gittiðimi.
Belki de cadýydý.
Yatak odasýnda küçük
oyuncak bebekleri vardý.
Her an hareket edecek
izlenimi veren
hareketsiz
mavi gözlü
küçük cadýlar...
Rutubet kokan o eve
gitmek istemediðim halde
ayaklarým beni dinlemiyordu.
Ne diyim
gayet iyi bakýlýyordum.
Yemekleri harikaydý.
Yatakta da iyiydi hani.
Fakat gün geçtikçe
yorgun
uyanmaya baþladým.
Eve dönmek zor geliyordu.
Haftada üç gece
onda kalýyordum artýk.
Üzerimde zýpladýðýný hatýrlýyor
sonra uyuyordum.
Yemeðimi yataða getiriyor
sonra yirmi dakikalýk
sýký bir maraton koþuyorduk.
Gözümü açtýðým zaman
hava kararmýþ oluyordu.
Sonra bir tur daha binerdi bana
ve odadaki bebekler
gözümde çoðalmaya baþlardý.

Artýk ayakta yoruluyor
oturarak iþiyordum.
Sonra yataða girip
uyuyordum.
Ýlginç þekilde
kamýþým hep hazýrdý.
O güne kadar...

Bir gün
mucize tadýnda
bir þey oldu.
Kuþ ötmüyordu.
Kaldýramadýðým için
sevindim ama belli etmedim
Üzülmüþ gibi yaptým.
Sonunda erteledi ve
gece geç saatlerde
uyandýrdý beni
fakat týk yoktu.
Sýzmýþým...

Sabah uyandýðýmda
elektrik süpürgesi
çalýþýyordu.
Hemen baþucumdaydý
ve katlanýlmazdý.
Kýrk dakika boyunca
ayný halýyý süpürdü.
Sonra kahvaltým yataða gelmedi.
Ve sonunda öðle vakti
benden gitmemi istedi.

Kurtulmuþtum.
Evden çýkýp
doktorlar caddesine yürüdüm.
Ve gördüðüm ilk bevliye uzmaný yazan
kapýdan içeri girdim.
Taþaklarým bir adamýn elinde
bekliyordum
adamýn “hiçbir þeyin yok”
demesini umarak...

Neyse ki kýsa sürdü.
Doktor bir kaç vitamin yazdý
ve alkolü azaltmamý söyledi.
Yapmam gereken
eve gidip
beklemekti…
Yürürken keyifliydim.
Sonra içki dükkaný gördüm.
Ve bir þiþe vat69 almak üzere
içeri girdim...
Her zaman yaptýðým gibi...


Sosyal Medyada Paylaşın: