Adam ve Kadın
Hey baksana,hayatým oldun!
O gün deniz kýyýsýndaydý adam.
”Muhtemelen bu gün ölürüm” diyeli 1 yýl olmuþtu.
Gözleri karþýsýndaki denize özenmiþti besbelli.
Ona benzemek için durmaksýzýn akýyordu.
Ve öyle kararlýydý ki bu gün adamýn hisleri,
adam kendisini hislerine teslim etmiþti.
Akþamdý ve aðustos.
Adam aðustos ayýndan o güne kadar hiç nefret etmemiþti.
Bir kadeh daha?
Anýlarýný içiyordu adam o gece.
Ayak parmaklarýný soðuk kuma gömmüþtü.
Bir insan nasýl bütün hislerini kaybetmiþ olsundu?
Bilmiyordu adam ama olmuþtu iþte.
Uzun kahverengi saçlarýný sol omuzuna salmýþtý.
Elindeki ince aðaç dalýyla yere þekiller çiziyordu.
Aklýndan neler geçiyordu kim bilir.
Kendisi bile bilmiyordu ya,
baþkasý nasýl bilsindi?
Hey gökyüzü,beni sarmala!
Oyun oynamak istedi adam.
Sýrtýný çoktan kuma vermiþti bile.
”O” dedi.
O yýldýz benim ve sen bir gün o yýldýza bakýp dilek tutacaksýn.
O yýldýz kayacak ve sen bunu göreceksin.
Baþkasý duysa bu sözleri,
adamýn ölümünden bahsettiðini anlayamazdý.
Adam gittiðinden beri yemeðin tuzsuzluðundan,
çayýn tatsýzlýðýndan dem vuruyordu.
”Ben sensiz de yaþarým,ama seninle bir baþka yaþarým”
Yaþýyordu iþte adam.
Buna yaþamak denildiði kadar.
Üþüyordu bir de.
Aðustosun ortasýnda titriyordu.
Yalnýzlýk þarkýsý söylemeye baþladý.
Yalnýzlýk þarkýsý dediði þarkýnýn,
onun yokluðunda titrerken çýkardýðý belli belirsiz sözlerle,
gözyaþlarýný harmanlamak olduðunu bir tek adam biliyordu.
Kýlcal damarlarýna kadar özlüyordu artýk adam.
Kaný kavruluyordu.
Kimse bilmezdi,
bilmeyecekti.
Güçlü görünmeliydi adam.
Haberin yok,ölüyorum…
Kadýndan baþkasýný sevemeyeceðini düþünüp dururdu adam.
Adam,
kadýnýn nefesini kendi nefesinden çok seviyordu.
Kadýnýn nefesini kendi nefesine katmýþtý.
Þimdi nasýl osun da baþkasýna alýþsýndý?
Mümkün görünmüyordu.
Ölüyordu artýk adam.
1 yýl önce nefesi kesilmiþti,
bu sefer gerçekten kesiliyordu.
Su soðuktu ama aldýrmýyordu.
Gecenin karanlýðýnda denizde bir tek o ve yalnýzlýðý vardý.
Baksana,aþkýmýz sonsuz oluyor!
Kustu adam.
Arýnmak istiyordu belli ki.
Ýlerlemeye devam etti suda.
O kadar ilerledi ki,
gözükmüyordu adam.
Anýlarý opak opak su yüzünde,
kendisi ise artýk sonsuza yol alýyordu.
Bir kaç baloncuk kaldý suyun yüzeyinde adamdan geriye.
Sonra o da bitti.
Adam zaten bitmiþti.
Artýk kadýn da bitti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.