göklerin amansýz aktýðý bulanýk suyunda yundun beni anladým ki alnýmýn tam ortasýndan öpecekti firâk kendiliðinden nasýlda çözüldü onca düðüm ve tekrar dönmeye ant içerek söküldüm senden böylesine onursuz gittim sandýn arkamda münzevi tebessümleri doldurduðun fener alayýnda düðün dernek bense sevginin kutsiyetinde maðrurdum hiç utanmadým
öyle ki cümbüþünden þakrak ezgileri su diye döktün peþimden masumane bir bedduayla irkildim sonrasýnda ortalarda atmaktan utandýðýn mendil misali kimseler görmeden gizlice kaybettin beni nerden bilecektim saçlarýnda titreyen bir cinnet kokusu olduðumu bu kadar çok mu görmek istiyordun kuzeyine kovduðun yolculuðumu
sýrlarýmý soðutarak örselensin þaþkýnlýðým kýyýsýnda gezindiðim uçurumun sessizliðinde içimde sellenen isyanlarla kýzýl nehirler yürüyor dudaklarýmdan beni yüzyýllar ötesine savuran anaforla ’git’ deyiþinle sonsuza dek akraným aþka inkârý iyimser bir masala baðlayarak göðsümün çýkrýðýna iliþtiriyorum tüm kýrgýnlýðýmý kýzgýnlýðýmla örtmeye söz olsun ah bir bilsen canýmý diþime takarak nasýl sabrediyorum
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.