Ne zaman rüzgâr eser de saçlarýný savurursa Bilki saçlarýn ellerimde. Ilýk ýlýk dolanmýþsa boynuna bir kolye gibi iþte o an ... Nefesim nefesinde/
Yaðmurla gelirim ben!
Nasýl bir gürültüyle, kucaklaþýr ya bulutlar Çýðlýk çýðlýða! iþte benim duyuramadýðým, cýlýz sesimdir o Rüzgârla aðlamamý bekle/
Islatýrým saçlarýný!
o gül pembe yanaklarýna utanarak damlarým Duygularým bir yarýþ içinde. Anla artýk sende Hasretinle yanarým. susmamý hiç bekleme Caný yanmýþ çoçuk gibi aðlarým/
Gülümsemiþse güneþ bulutlarýn arasýndan Bir ok gibi iþte o an sana bakarým. Yedi renge boyadýðým gök kuþaðýný Zülüf saçlarýna taç takarým. Belki de sen hiç anlamadýn beni Bronz halime hiç bakmadýn. Sen nehir olup da bana akarken Ben çok uzaklarda Damla damla sana yaðarým sana yanarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zafer kocakuşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.