Solucan hikayesi
Aþaðýya týrmananlarýn yoktur mezara götürecek hiç bi hikâyesi.
Uçurum kadar derindir anýlarýndaki diþ izi.
Bilinir bilinmezi, Kaplumbaðanýn terbiyesi gibi gizemli.
Kýzýl derili kabilesi kadar soyutlanmýþtýr; kendi içinde rezervi.
Evrensel toplumun algýsýnda, bitevi bi beyaz zenci.
Kadýný erkeði, geçmiþleri bütün geleceði.
Yaþam boyu duyar yalnýzlýðýnda;
çaresiz, kimsesiz, korku dolu, çocukluðundaki o hýçkýrýk sesi.
Ergenliðe adýmýnda ilk ve son yaþar,
sokak komþusunun hayaliyle çektiði mastürbasyondaki o zevki.!!
Duman ve Alkol en iyi sýðýnma evi.
Akciðerleri kömür madeni,
karaciðerleri fare peyniri,
olur, ellisinde toprakaltý kurtlarýnýn yemi..
Böyle biter iþte, Aþaðýya týrmananlarýn solucan hikâyesi..
12.03.12/ Erdem Uçan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.