Erim beni incitmez ne güzelmiþ kaderim
Okþar sever ayda bir öðrenmedim özlemi
Onun kulu olurum “Yeter ki emret” derim
Yüzüm deðer eline açýksa çayýn demi
Bu ne biçim iftira aman sen de ilâhi
Ahýrda süt saðarken öküz tepti billâhi.
Beni sever bilirim güvenirim erime
Acýyýp bakma komþu huzurluyum rahatým.
Sakýn ha kýskançlýktan erim erim erime
Okþanmaktan yoruldum ondan istirahatým.
Ýnanmadýn mý yoksa söylediðim sözüme
Aniden rüzgâr çýktý kapý çarptý gözüme.
Bir öpücük kondurdu leblerimde gül açtý
Yediverenmiþ cinsi solmak nedir bilmedi
Sivri dikeni battý ondan huzurum kaçtý
Þâfi’nin adý bile kýzýllýðý silmedi.
Patlayan bu mayýndan kalmadý aðýz tadý
Dayak falan yemedim sadece uçukladý.
Þikâyet etmem asla söyleyemem suskunum
Gözyaþýma aldýrma mutluluktan akýyor
Elek duvarda kaldý yere saçýldý unum
Erim yaman adamdýr bana iyi bakýyor.
Geçende sen anmýþtýn birden tuttu hýçkýrýk
Dengem falan bozuldu o yüzden kolum kýrýk.
Hastahane odasý bilmem neden yurt oldu
Kimsenin suçu yoktur bu benim kara bahtým
Düþündüm de içime birden bire kurt doldu
Günbatýmý olmuþum sanýrdým ki sabahtým.
Gökten inen meleði konuk etti bu hane
Ölüm gelmiþ cihâne, býçaklanmak bahane...
Afet Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM