Meçhulden ibaret düne karýþanlar,
sanki hiç yaþanmamýþ gibi hatýralar.
Ellerini çözeni bilirsin elbet,
þimdi nereye gizlendi dersin baðlayanlar.
Yükseklerde hem de çok,
kazkanadýna özenmiþ adý naz.
Divanesin dönemeci bol yollarda,
sevgisiz diyarda gözlerin yoruldular.
Düþeceði yerin merakýyla süzülürken tüy,
senin geride kalan izlerin var.
Ey kör karanlýðýn esiri inat,
kýr zincirlerini, sabahýn kýzýllýðýna bak!
Ýstersen þaþýr,
kekik kokularýný getirecek esen yel,
keklikler þarký söyleyecek kayalarda.
Ýþte o an;
pýnarýn çaðrýsýdýr kar suyuna gel.
Avuçlarýnda hisset cemrelerin sýcaðýný,
hadi, uzatma ne olur;
buse kondur yosun tutmuþ taþlarýna.
11.03.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.