Can bulduðum bu þehre adýn Samsun demiþler
Daracýk sokaklarda yürür gün görmemiþler
Gönülden baðlanmýþým bu þehre ilmek ilmek
Çocukluktan hayalim bir gün bu þehre gelmek
Gözler Karadeniz’i tepelerden gözlemiþ
Bu kent ne istilalar ne savaþlar izlemiþ
Tarihin izi düþmüþ yamacýna daðlarýn
Karargâhlarý olmuþ yýllarca otaðlarýn
***
Bir bahar sabahýnda Karadeniz o kutsal
Yolcusunu býrakmýþ, insan kaynýyor kumsal
Ve o sabah ülkemin üstüne doðan güneþ
Bil ki kurtuluþa eþ, bil ki özgürlüðe eþ
Tütün iskelesinde atýlan her bir adým
Beni özgür olmaya uçuran tek kanadým
Deniz dalgalarýyla vurup durur karaya
Kader, kutsal yol çizmiþ Samsun’dan Ankara’ya
***
Karadeniz baðrýna uzanýrken mendirek
Rüzgâr varken ardýnda dalgalar delimsirek
Gemiler yol alýrken mor ufkun çizgisinde
Hep hüzün hep hasret var her yolcu ezgisinde
Duman sarmýþ treni kömür karasý diller
Ve hasrete kalkýyor istasyonda ki eller
Yollar, uçsuz bucaksýz uzayýp giden yollar
Bir yar ki bu yollardan bana selamý yollar
***
Doðuda Yeþilýrmak batýda Kýzýlýrmak
Kolay mý her geleni baðrýnda barýndýrmak
Kar düþer Canik daðý doruðuna kýþ boyu
Her akþam insan kaynar yazlarý kordon boyu
Senden ayrýlan bilir senin kýymetini hey
Seni seven göz görür senin haþmetini hey
Ey benim gönül kentim, huzur veren diyarým
Ben sende nefes aldým seninle bahtiyarým
03.03.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR