Zaman durmuþ, akreple yelkovan uykudalar
Ülker düþmüþ geceden, yýldýzlar pusudalar
Yýllardýr bekler ece, uykuda sinsi sinsi
Ebabil dudaðýndan öpsün diye prensi
Bir fýrtýna doðurdu ansýzýn gümüþ hale
Ey sevgili, dön de bak gönlün düþtüðü hale
Gönül yâri beklerken sevdanýn Araf’ýnda
Dönüþ mü var dünyanýn güneþi tavafýnda
Buluttan kopan damla kavuþtu topraðýna
Aþkýn cemresi düþtü sümbülün yapraðýna
Kasvetli bir geceden sabaha geliþ mi bu?
Istýraplý bir aþka tekrar yöneliþ mi bu?
Hesabý verilmeyen sevdaya nur yaðar mý?
Sönmüþ aþkýn külünden yeni bir aþk doðar mý?
Güneþim doðmaz derken ufku kýzýllýk sardý
Unutma ki bu gözler hasretlerle kýzardý
Zaman, en sadýk dosttur, kalbi kýrýlmýþlara
Zaman merhemdir, sabýr diye sarýlmýþlara
Zaman, yaralý gönlü sarýp uyutacak güç
Zaman sevgili zaman, aþký büyütecek güç
03.03.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR