Ramazan Hoş - Unutmak Mümkün Mü

Bir gün ansýzýn, bir haber gelir,
Derler rahmetli olmuþ,
Dünya, sanki yýkýlýr üstüne.
Merhumu, yatýrýrken mezarýn içine,
Beraber yaþadýðýnýz anýlar gelir, geçer,
Gözünüzün önüne.

Ölmek istersin, onunla birlikte,
Kaskatý kesilmiþ, cansýz bedenini,
Topraða verirken,
Öldüðüne, inanmak istemezsin,
Yanýnda, seninle birlikte aðlayan,
Kalabalýða takýlýr gözün.

Sevdiklerin gelir gözünün önüne,
Sevdiðin elini uzatmýþ, teselli etmek ister,
O an düþünürsün, bana muhtaç biri var diye,
Ýçinde bir küskünlük baþlar,
Neden öldün, terk edip gittin beni.

Bende muhtaçtým senin sevgine,
Mezarýn içine tahtalarý dizmeye baþlarlar,
Toprak atarken üstüne,
Ýçindeki küskünlük feryada döner,
Sýralý tahtalara bakarsýn, yýkýlmasýn üstüne diye.

Acý çekmesin istersin buruk bir üzüntüyle,
Mezardan uzaklaþýrken,
Yakýn dostuna, sarýlýp aðlamak gelir içinden,
Ýçini kuþku sarar, her gün günden güne,
Özlem ateþi sarar derinden.

Aklýn çýkar, bir daha kaybetmek istemezsin,
Sevdiklerini,
Dostlarýný aramak istemezsin,
Acý haber duyarým diye.

Çalan kapýyý açmak gelmez içinden,
Annem, babam ne bilim özledim, içim buruktu birden,
Aklýmdan çýkmadýnýz, unutmak mümkün mü?
Muhtaçken sevginize…
Sosyal Medyada Paylaşın: