geçiyorum kendi içimden
tünellerden geçiyorum tünellerden
elimde fenerim
uzun ince, kývrým kývrým tünellerden geçiyorum
acaba içinden mi geçerim
yoksa içimden mi geçer tüneller
ben... tünellerde bekliyorum
dýþarýda kar yaðmur, gece gündüz
bilmem
ama þefkatlidir
solurum tünellerde
ucunda ýþýk mý var
umurumda deðil
ben... tünellerde bekliyorum...
tavanýnda asýlý kocaman aðý, yanýnda
kulaklarý duruyor baþaþaðý
sarkýtlar dikitler, su damlalarý
zemininde parlayan çakmaktaþlarý
çakmak çakmak gözlerim
alýþýr alýþýrým...
tünelleri kim yapmýþ, sonra da terketmiþ
yolcularýn biri girer
diðeri gidermiþ
iki ucunun birbirinden yok haberi
bir tek ben mi bekliyorum bu harabeleri
tüneller geçiyor tüneller
içimden
biri giriyor kapýmdan
çýkýyor ötesinden de bir diðeri
tünelleri ekliyorum ucuca
baðlýyorum ard arda tünelleri
içimdeki bu gizem hiç bitmemeli...
11.03.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.