aşk karşılıksız kimsedir

karþýlýksýz çekti sevmeler

aðacý çiçekleyen acil iklimlerdim bir koþu inip ovaya
dona kaldým ayet suyunda
tozlaþan bir çenek taktý yalvacý kýrklar
dallarý salkým baygýnlýklar nisaný
hüzünler geldim kapý ..açýl bir latife deðil
saçlarý daðýnýk bir þarký dudaðýn
alnýma bir güvercin yemi incecik

dokunsam kýrýlacak gök
dokunsam yanacak düþ
uçmanýn keyfi

döktüm durmadan içimdeki irini latin harflere

hiç bir þey sen olmadým sana ne sözler söyledim
içimde burukluk taþý dört divanda
seyrelip ýlgazý koca merdan

açlýðý ova sandým kültür ekilen gövden bir halayýk
kuzeyden sinir ucum
batýr sancýmý ortalýða
batýr kalbi kanýma
dünya durmuþ bir kadan dudaðý yýrtýk annem

akþam düþerken sabýrsýz sokak leylaklar kovdu
geçtiðime çentik atarken çitler
aldattým kendimi bir kavþakla
zayýf kalan ömrüm dönerken köþe
hülyalý her biri rüyalý odalar çizdi
kýrmýzý koltuklar göðsünde
tutuþtu dilime annem göçmen türküsü

gül dokunur yaraya kanma çocuk
aþk karþýlýksýz kimsedir

Hüseyin Bozkurt

Sosyal Medyada Paylaşın: