gün denizin koynunda kan kýrmýzý ellerim
birkaç hatýra daha soldu bitti bu akþam
yapraðýn döndü baþý esmez artýk yellerim
kadehe þarap gibi doldu bitti bu akþam
kanayan yüreðime istemedim ben derman
azalmýyor zamanla azalan bir tek zaman
tozudur ayrýlýðýn dinlemeyen el aman
gözlerimin pýnarý boldu bitti bu akþam
erteledim hayatý bir elimle dur deyip
hedef oldum kadere kurþun isen vur deyip
yalnýzlýðý büyüttüm yýkýlmaz bir sur deyip
aþk yüzüme bakmadan güldü bitti bu akþam
hüzünlü bir ezgiye eþlik eder baðlamam
mühür vurdum sevdaya feryat edip aðlamam
kendimedir zararým çok olurum çaðlamam
umutlarým vuslata yoldu bitti bu akþam
ayaz çöker þehrime asýlýr ufkun yüzü
dilde deðil yürekte atmalý aþkýn özü
aðýrdýr taþtan beter öldürür bir tek sözü
fýrtýnaya küreksiz saldý bitti bu akþam
katlanýrým cezama suça ortak aramam
kovulursam dünyadan aþktan hesap soramam
sarmaþýk deðilim ki kapý duvar saramam
elde sünger ne varsa sildi bitti bu akþam
hicran aydýn akçakaya/bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.