Aynaya baktýðýmda berfin gibi, Soluyorum çaresizce, Korkuyorum, aðlýyorum haykýrýyorum... Çaresizliðim den her gün hatýrlýyorum anýlarýmý. Yüzleþmek ten korkuyorum...
Kader en son beni gülerken yakaladý, Ama çaresiziðimden korkudan güllüyordum. Gülüyordum çünkü yüzllleþmekten çekiniyordum. kader beni ilk baþta aðlarken sezdi...
AHMET YAVAÞCA..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet efe yavaşca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.