köyümün ekmeğinin kokusu

vardiyalarýn gecesini tutuyorum
bu hafta geçemedim pazardan
marul, ýspanak, soðan
kokusu dolu ardiyeyi özlemiþim..

betonu kýrýk bir zemin
üzerinde koþuþturan karýncalar
bir çocuktum ben, bende çocuktum
ve bende izlerdim...

betonlarýn çürük kokusu sinmiþ dibime
bir kuzinenin yan odasýnda uyurken
patates mi közlerdim
dedem ninem yanyana, babamý özlerdim...

geceleri korkardým
gecenin dibine bakmaktan
sanki gecenin dibine ben düþeceðim
evet evet, bir gün mutlaka düþeceðim.

hesabýn yok mu dediler bana
hesabýn kitabýn... muhaseben peki?
ticaretten hiç anlamadým
neþeyle düþerdim atlýkarýncalardan

odamýn duvarýnda, yok yok o üst köþesinde
bir üçgen prizmaydý perdesi ve tülü
korkardým güya, çok korkardým
ama olmasaydý, üzülürdüm... buna eminim.

mavi bir boncuk vardý, mavi buhranlarý kývrým kývrým
dedemin tespihinde... yoksa bir cami miydi?
baþýna bir düðmük daðlý, ucu siyah
gözyaþlarýmda parlayan kadifeden imamesi

ah bir varmýþ, bir varmýþ
az gittim uz gittim
daha gidecek yolum varsa eðer
büker boynumu, ses etmeden de giderim.

09.03.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: