kýrmýzý gül ile aþkýn ve ateþin
sömürü ve zulüm ile
ihanetin çemberinden geçti bu yürek
daraðaçlarýnda, pusularda
asýlý kaldý gülümseyen gözler,
öldürüldü çoðumuz kurþuna dizilerek...
ateþten gömleðini giydik aþk ile devrimin
düþenleri selâmlýyoruz
anýlarý önderimiz, aydýnlatýr bilincimizi,
yüreðimizde atar nabýzlarý
sevdalý direniþ türkülerimizde...
yaþayanlar unutmayacak sizleri
ateþten gömlek halâ üzerimizde,
selâmlýyoruz yolda belde
görünce birbirimizi;
bizler geçmiþin canlý direniþ abideleriyiz...
kýrmýzý gül yanaðýmýz
yüreðimizin sýcaklýðýnda erir
kelepçeler, zincirler, soðuk demir kapýlar,
demir parmaklýklarýn yerine
özgürce tutuþur dost parmaklarý ellerimize...
iþte görecek günlerimiz
bunlar sevdamýzýn gülleri
ümidin sevincin þimdi açan kýrçiçekleri...
açlýk sömürü ve zulme karþý diren,
döndürülmesin emperyalizmin ölüm çemberi
dedikçe sen ve ben
kesilmiyor daðlarda makineli tüfek sesleri
akþamdan sabaha kadar küçülüyor ekmeklerimiz
her gün biraz daha kemiriyor dað fareleri
sürüyor gündemdeki savaþ
kan kaybediyoruz yavaþ yavaþ...
yýlgýnlýða yer yok
çocuklarýmýz ve güzel yarýnlarýmýz için
direneceðiz daha bilinçli...
evet arkadaþ
aramýzda olmasan da
zulüm neredeyse karþýsýndayýz,
yüreðin yüreðimizde çarpacak
emek, eþitlik, özgürlük, baðýmsýzlýk uðruna
göndere çekeceðimiz bayrak
demokrasi ufkunda dalgalanacak gururla
deniz mavileri kuþanacak
sevdalý, özgür, umutla...
Þaban AKTAÞ
19.01.1998