El-Mecîd
Cömertliðin kaynaðý, azametli þerefli,
Ýzzetlerde ikramda, nimetlerle sebepli.
Gönlü zengin olanýn, kendisini övdüðü,
Buna karþýn onunda, pek ziyade sevdiði.
Burada öven kimse, aslýnda teþbih eder,
Oysaki cenabý Hak, kendini tenzih eder.
Çünkü bizzat kendisi “Ahadiyetül cem” de,
“O var fakat onunla, hiç kimse yoktur” hem de.
Bütün cüzi bakýþlar, ispata aciz kalýr,
Gördüðü her varlýktan, pek az da hisse alýr.
Ýspat ve nefh etmekte, bütün vehimler tuzak,
Hakký Hak ile tespih, edenler bundan uzak.
Kul, halktan Hakka doðru, süluk eder burada,
Benlikten kurtulana, perde yok ki arada.
Hakký takdis edenler ki onlar “mukaddes”tir,
“Tenzih” edenler ise, onlar da “münezzeh”tir.
“Teþbih” Musa da vardýr, “Tenzih ise Ýsa da,
“Tevhit Ýbrahim de ve Muhammed Mustafa’da.
Tevhit ilmi olmadan, bu konuya girilmez,
Düþünceler sýð kalýr, derinliði bilinmez.
Karanlýklar kalkýnca “iþler ona dönecek”
Her kul ne yaptýðýný, ayan beyan görecek.
Serabýn zilletinden, kurtulursa can gözü,
Sünnetullah seyrine, dalmaz mý? Özün özü.
Cimri olanlar bilmez, cömertlik duygusunu,
Biti bile kaybolsa, kaçýrýr uykusunu.
Cömertler bu dünyada, cimrilikten kaçarlar,
Ahirette cennetin, kapýsýný açarlar.
Cömertlik hazinesi, tümüyle tapusunda,
Ýhlas kilidi vardýr, o nurlu kapýsýnda.
Alan da Hak verende, kullar birer vesile,
Bu baðlamda kim kime, nasýl yapar ki hile?
Maksadýmýz Allah’a, gerçek kulluk deðil mi?
Ýnþallah nasip olur, cümleye hikmet ilmi,
Rabbim cümle kalpleri, sevgisiyle doldura,
Aþký rehber ederek, hakikati buldura.
24.02.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.