yükümlünün günlüğü/

kendini yazan adam




kýskançtý bu kýþ bayaza boyamýþtý
bütün hayalleri silinmiþti
soðuktan dudaklarý çatlamýþtý
ocaðýn biri çatlamýþtý
yalnýz kendini yazýyordu bu akþam
bir bir sevdiklerinden koparmýþtý
anladý artýk merzifon’daydý adam
gözleri ankara’da kalmýþtý




ve çaðýrdý dudaklarý geldi az
sonra yüzü aklýna biraz biraz
oturup bir cýgara yaktý
büsbütün gözlerini yaktý
saçlarýnda üç tel beyaz
geride yirmi beþ sene yaktý




o gece lambasýnda karýn süzülen hali
beyazýndan mýdýr bu kadar düþünceli
kimseler anlamadý nasýl niçin
en güzel notasýnda bir müziðin
koptu gitarýnýn teli
yýldýzlarý söndü sönecek gecenin
ya uykusuz gözlerinde hayali




çok azýný sevmiþti/ sevmeyi
fakat hep içinde yaþatmaktan
tozlu bir rafa kimsenin bilmediði
kaldýrýp ne varsa unutamadan
kaçtý hep kaçtý duygularýndan
esip daðýttý bulutlarýný











kayýtlý










Sosyal Medyada Paylaşın: