SİMİTÇİ KEMAL

Eli yüzü kirli bir çocuk
Bakýyor bana hayli meraklý
Gözleri boncuk boncuk
Hafif al yanaklý


Baþka zamanlar ne yapýyor bilinmez
Okul çýkýþýnda görüyorum onu
Ne yaparsan yap hiç sevinmez
Bir þey olmuþ üzmüþ onu


Masum,sanki kalbiyle bakýyor
Para topladýk aramýzda hepimiz
Belli sokaklarda aç susuz yatýyor
Ceplere sevap için girdi elimiz


Topladýðýmýz para þöyle böyle yetti
Okul çýkýþýnda bekledik gelince anlattýk durumu
Önce yüzümüze baktý sonra aðladý gitti
Bir daha göremedik onu
Üzgünüm!



Aradan uzun zaman geçti bir simitçi geldi bizim okula
Ýþte o çocuktu bir daha göremediðimiz
Utandý hatýrladý geçmiþi bakýnca bana
Yüreði temiz gönlü temiz



Yanýna gittim adýný sordum Kemal miþ
Konuþtuk geçmiþi hatýrlatmadým ama
Söz verdi her gün gelecekmiþ
Okul çýkýþýnda


Artýk her gün görür oldum Kemal’i
Kendi parasýný kazanýyor kendi kendisine yetiyordu
Bende alýyordum simitlerinden en çok piþmiþini
Bazen ayran ikram ediyordu..
Sosyal Medyada Paylaşın: