Büyük kayalar devrilmiþti üzerime,elim ayaðým hatta yüreðim bu büyük çýðýn altýnda kalmýþ, nereye gideceðim,ya da ne tarafa koþacaðým… Kim tutacak yaralý ellerimden veya kanayan yüreðimden… Ben Van kadýnýyým, iri yeþil gözlerim, hiç bitmeyen çileli yarýnlarým var… Ben Van kadýnýyým,sýra sýra dertlerim,irili ufaklý yavrularým var… Ben Van kadýnýyým, erkeðimin ardýnda, dýþ kapýnýn yordamýndayým… Ben Van kadýnýyým, yediðim dayaklarý yüzümde, aðzýmda zehiri su diye taþýrým… Ben Van kadýnýyým, çilem bitmez, kumamla paylaþýrým dertleri… Ben Van kadýnýyým, isterse kocam alýr beni yanýna, isterse atar yarýn akþama… Ve ben kadýnýyým… Bu büyük depremi her an içimde taþýyan benim, sanmasýn ki kimse ben bu depremde yýkýldým, ne yaþadýðým çadýr, ne bu soðuk hava beni yýldýrýr… Ne zemheri günlerinde, yeþile çalar bahar renkleri verdik erimize… Ne zindan diplerinde, sevgiliye gül olduk gonca gonca… Bunlar deðil yýldýran kadýný, bunlar deðil kollarýmýzý baðlayan… Yavrumun sýcak teni memede, erimin sýcak sesi yanýmda, yarýnlarýmýn umut sesi kulaklarýmda olsun yeter direncime… Þehirli kadýnlar sana sesleniþim, ben burda senin diðer yarýným, unutma… Þehirli arkadaþ sana söylüyorum, sensin benim hakkýmý arayacak olan kuru, sýcak yataðýnda yatarken… Þehirli kardeþim dinle yediðim dayaðýn hesabýný sen soracaksýn, senin yerine bu çileyi çekerken burada… Þehirli bacým unutma sen son model arabalarda gezerken, senin yerine doðum sancýlarý çeken benim… Þehirli yeðenim sen ballý sütler içirirken çocuðuna, suyu yaðan kardan emdiðimizi unutma… Þehirli yavrum, sabah kahvaltýsýnda beðenmediðiniz zeytini atarken çöpe, çekirdeðine hasret kaldýðýmýzý unutma… Þehirli ablam sen büyüksün ayýlsýn etrafýndaki bunca kadýn,kýz-kýzan…Versinler elele, Yarýnlara küçük çocuk gelinler deðil, yarýnlara dimdik duran yiðit kadýnlar, Yarýnlara cehalet deðil, zehir gibi sevgiyle yetiþen kadýnlar, Yarýnlara karanlýk zihniyetler deðil, yavrularýný güvenle yetiþtirecek insanlar yetiþtirsinler… Bitsin iç yangýnlarýmýz, bu deprem bizi getirsin bir araya, kime kalýr baþka bu yaþlý dünya, kim çeker kahrýný senden, benden baþka… Ben burada bu depremin yarasýný sararken, sen bunlarý bana borçlusun ÞEHÝRLÝ ABLAM UNUTMA… d.SOYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
dilek soysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.