SEYREDERİM

Caným acýmýyordu...acýyandý yüreðim!
Yýllar yýlý içimde yaþattým da dileðim...
“Yarabbim! ah yarabbim “dedim, “ah bir göreyim! ”
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Araya el’ler girdi...araya aylar – yýllar...
Hayat – gaile derken...ölmedi ki aný’lar...
Ne zaman hayal etsem...hep ayný resim fýrlar...
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Böyle geçti de zaman...aslýnda aman! ..aman!
Hayat, silindir gibi çiðnerdi...öyle yaman...
Hiç unutmadým ki hep durdu, öyle! ..her zaman! ..
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Gösteren O’ydu O’nu...sevdiren O’ydu O’nu...
Doldurmuþtu içimi – dýþýmý...eni – konu...
Sonra alan da O’ydu...O’ndan olduydu sonu...
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Ama acýdý sonra...vallahi acýdý be!
Dedi; “tamam! seyret! dinle! al, al o tadý be! ”
Baktým halâ güzel...kendi ve de adý be!
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Þükürler ki yaþýyor...ve halâ görüyorum...
Görmüyor da sanki...görüyor...eriyorum...
Yarabbim! ne diyeyim...sana hamd ediyorum!
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...

25.11.2005/13.40
Sosyal Medyada Paylaşın: