Mutlu Çoban

Mutlu Çoban

Aylar var, haber alamam,
Akrabamdan, dostlarýmdan.
Sohbete yâren bulamam,
Gezmeye meydan bulamam.

Ben þehirde bedbaht adam,
Sen köyünde mutlu çoban.

Sürülerini otlatýr,
Kavalýnla dertleþirsin.
Kuþlar ile söyleþirsin,
Eþ dost ile halleþirsin.

Sen köyünde mutlu çoban,
Ben þehirde mutsuz adam.

Dört duvar gelir üstüme,
Yýllarca görmem dostumu,
Hayallerimin üstüne,
Gölgeler düþer her sene.

Ben þehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.

Kuzular þefkati bilir.
Sevilecek zaman bulur.
Meler sesini duyurur.
Hormonsuz karnýn doyurur.

Sen köyünde mutlu çoban,
Ben þehirde mutsuz adam.

Duvarda sanal insanlar,
Derdimi hiç anlamazlar.
Onlarý ben duyarým da,
Ben sesimi duyuramam.

Ben þehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.

Yeþil baðýn bülbülüsün,
Tüm yollarýn düldülüsün.
Günlük gider ve gelirsin,
Dostu düþmaný bilirsin.

Sen köyünde mutlu çoban,
Ben þehirde mutsuz adam.



Koca þehir yutar beni.
Çýkmaz sokak tutar beni,
Komþular tanýmaz beni,
Tahsildar bilir ismimi.

Ben þehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.

Süleyman Bektaþ
Çaðdaþi
Sosyal Medyada Paylaşın: