- Abime-
bir kar tanesiydik kimsenin eriþemediði yerlerde,
hayat bir güneþ olup eritti abim.
hayata yazdýðýmýz umutlu senaryolarý,
felek okumadan attý abim.
sen insanbul þehirlerinde insan ararken,
ben anakaraya saplanýp kaldým...
olsun dedim, pervazsýzca,
kaybolmuþ hayallerimizi aradým,
kaybetmediðim yerlerde...
abim,
aðlarken göz yüzümde bulutlar yoktu,
hasret rüzgarý estikçe sele döndü.
ele döndü tanýdýkça tanýdýklarým,
dayattýðým doðrular, suçlu çýktý
adamlýk mahkemesinde...
adam olmak meslek iþi deðildir dediðin zaman,
anladým adamým diyenlerin adamlýðýný,
sahte basýlmýþ dostluklarda çýkar ararken...
anladým beþ yanlýþýn çeyrek doðru etmediðini...
sayýlarla ölçülmediðini anladým insanlýklarýn,
onurlarýyla yaþamak aciz gelmiþti belki de...
çelik çomak oynadýðým hayat deðildi bu;
yendiðim olmazdý, yenilirdim oynamadan.
aramýzda söylediðimiz Türküler ötelendi,
ilkel göründü aðzýmýz þivemiz...
benliðini kaybetmiþlerin gazinosunda.
olsun ben yine türkümü söyleyeceðim,
sevdamý yazacaðým anýtlara…
sen güldüreceksin beni…
bende güleceðim içimden aðlayarak.
Bu gün yarýn daima…
sen olacaksýn yanýmda baþkalarýna inat...
bende gururlanacaðým bununla...