Kendi iradesiyle ölümü seçenlerin çýðlýklarýný duyuyorum Mezar: Gecikmiþ ödülleri avuçlayan kutsal bir mekân gibi ‘’ Ölüm anýtýna hoþ geldiniz’ dercesine Çürüyenlerin Kokusunu doldurur içime.
Ve yýlanlar: Þu granitlerin altýnda Ýlk gecesini geçiren bakirenin, Ellerini Okþaya bilme Ümidiyle, Pusuya yatmýþlar, Sararmýþ otlarýn Gölgesinde..
Her gün onlarlayým. Ýþte sizler: Tiksindirici düzenin Yaðlý varillerine doldurulmuþ Ve zamanla kendi ölümlerinden Bihaber olan Zavallý insan sürüsü.
Kendimi görüyorum þimdi Bütün ölüler, topraðýn iþkencesinden geçerken Kafatasýmda taþýdýðým Azraillin Kupkuru yüzünde beliren intiharlarý, fail-i meçhulleri Ve merhamet iskemlesinde ‘’ Bay sam’ þarkýlarý söyleyen ikiyüzlü herifin Karanlýða kaymýþ ülkesinin Aciz ve yoksul halklarýný Görüyorum..
Ýþte oturuyorum mezarlýk kapýsýnda Þu tabutta gelen ölüler Kaný çekilenler Kolonsuz gelenler Kanserliler Yüreksizler Beyinsizler Kumar masasýnda ölüm zarýný atanlar Sessizce gömülüp Cennet için Yalvardýlar..
Dinleyin! Bir þiþe kan doldurdum, Þovenist duygularýnýzla beslediðiniz topraðýnýzýn masasýna. Katledilmiþ bir insan etini avuçladým Kemiklerini denizin durgun suyunda yýkadým Bir balýðýn parlak pulunu yapýþtýrýp Dudaklarýnýza sundum! Þimdi hanginiz cesaret ede bilir? Bir insan etini yemek için? Ýðreniyorsunuz! Çünkü çürük insan eti iþtahýnýzý açmaz! Öyleyse Buyurun Beyler Kaldýðýnýz yerden devam edin savaþa!
Ama mutlaka! Bir mezarlýk kapýsýnda Sizleri bekleyecek Birileri.. Kuþkusuz onlar Yoksul ölülerin Dirilen bedenleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.