Fırtınalı Gecem

yol boyu ardýnda yürüdüm durdum
yorgun düþtü bedenim.

avazým
çýkana kadar baðýrdým
sen yine duymadýn
oysa fýrtýnalýydý bütün gecem.

aðlýyordu sanki gökyüzü
yalnýzdým korku sardi içimi
karanlýk gecenin koynuna
sessiz sedasýz sýðýndým.

ýslanan türkü sesleriydi
sanki kulaðýma gelen ses
gökte þimþek
ardý ardýna gürleyip durdu.

attým kendimi duvar dibine
oysa kapalýydý bütün kapýlar
düþlerim dolaþsada
ben yapa yalnýzdým fýrtýnalý gecede.

yaðmur yaðdýkça
ýslanýyordu bütün düþlerim
güçlükle durdurdum gözyaþlarýmý
yinede düþtü topraða.

yalnýzdým anlatamadým dertlerimi
içimde kaldý bütün duygularým
fýrtýnalý geçti sensiz gecem.

ýslandýkça bedenim seni andým
duygulandým birden bire tutamadým kendimi
karýþtý gözyaþlarým
yaðan yaðmur sularýna...
Hüseyin YANMAZ
04/03/2012



Sosyal Medyada Paylaşın: