İşte Benim Kasabam

Bozkýrýn göbeðinde kaderine terk olmuþ,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.
Ta doðuþtan acýlar damarýna zerk olmuþ,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Karayaðýz tenlidir insaný bilmez kemlik,
Sobasýnýn üstünde dolup boþalýr demlik,
Mert yaþar mert davranýr içinde yoktur hamlýk,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Baþkentin dibindedir lakin uzaktýr ona,
Vakurca yürüyüþü tahta kýzaktýr ona,
Ýçindeki saflýðý büyük tuzaktýr ona,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Yaz ayýnda kararýr bahtý gibi yüzü de,
Fark etmez onun için baharý da güzü de,
Eðmez yere baþýný erkeði de kýzý da,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Güzün tohum ekiyor baharda koyun güder,
Vatan millet uðruna düþer, ölüme gider,
Hak hakikat yolunda yürür menzile kadar,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Ha baðrý ha topraðý sürülmüþ kýraç gibi,
Bir gün toksa bilinsin öbürsü gün aç gibi,
Onurlu davranýþý gönlüme ilaç gibi,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

Bir garip babam vardýr bir de çileli anam,
Bir hasretlik bir hüzün tütüyor buram buram,
Bir sevda ki uðruna yanar iþte tam buram,
Bir kasaba vardýr ki iþte benim kasabam.

03.03.2012 Kütahya



Sosyal Medyada Paylaşın: