Cennet Yüreklim
Parmaklarýmýn ucunda gizledim hep
önüne sereceðim kýrmýzý halýlarýný yüreðimin
uzatýyor dokunuyordum
gizlerime gizlediklerime
bir varsýn bir yoksun
bir daðsýn
bir yoksunluðumsun
Yoksunluðum kendimle savaþlarým oldu sonra
seni kendime anlattým
anlatamadýklarýma da
anlattým
Dalgalarýmýn köpüðü oldun denizimin
oynaþtýn sebiler gibi çakýl taþlarýyla
bir bir topladýn yüreðinin taþlarýný
kocaman deryanda kaybettin
ince sýzlayan iniltilerini de
derinliðine býraktýn acýlarýný
güneþin sýcaklýðýný bekledin hep
ýsýtmayacaðýný bile bile
onca derinliklerde
ama bekledin.
Güneþ olmayý aklýndan bile geçirmedin
sýcaklýðýnda erimeyi göze alamadý
vurgun yemiþ yüreðin
Sen sakýn üzülme üzülme
senli güneþte doðacak bir gün
maðaralar gibi inleyen
daðlar gibi haykýran
baþýný taþlara vuran derenin
sessiz haykýrýþýnda bulacaksýn kendini
ve ben cennet yüreklim
sana o en bildik notalarýmla sesleneceðim
Üzüldüðümde de üzülme sakýn
bilmediðim türkülerde sana seni söyleyeceðim
bilmediðim notalarý besteleyeceðim sana
cümlelerini kuramadýðým sözler yakacaðým sana
ve kendimi kendimle sunacaðým sana
Mehmet Selim Bataroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.