İNSANLAR SİYAH-BEYAZ GİDER!

Ýnsanlar siyah-beyaz gider!
Götürmezler yanlarýnda hiçbir rengi,
Ama býrakmazlar da geride hiçbir þeylerini.
Ýnsanlar siyah-beyaz gider!
Ki zordur böyle gitmeler,
Iþýklar sönüktür bir defa.
Kapýdan çýktýðýnýzda fark edersiniz,
Her tarafý kapladýðýný aðýr bir sisin.
Dedim ya...
Ýnsanlar siyah-beyaz gider!
Kal der bir yaný, acýyla inler
Gururludur fakat diðer yaný
Ya da acýmasýz...
Bilemiyorum bunlarýn arasýndaki farklarý.
Ýþte öyle bir savaþtýr aradaki,
Böyle büyük savaþýr siyah ve beyaz.
Fýrtýnalar kopar bir yürekte,
O daracýk, sýcacýk, yumuþacýk yerde.
Yýkýlýr, daðýlýr her þey...
Göz gözü görmez derler ya hani,
Ýþte aynen öyle olur o yangýn yeri.
Ýnsanlar siyah-beyaz gider vesselam!
Dur denmez o gidiþlere
Önlerinde durulmaz ya da.
Aldatýlmaz bir küçük þekerle,
Kandýrýlamaz yürek bir kaç çift güzel sözle.
Gitti mi gider yani o vakit insan,
Geri dönüþü olmaz
Beyaz gökyüzü altýnda siyah yollarýn.
Tek tek kýrýlýr kaldýrým taþlarý,
Tek tek sen üzerlerinden geçtikçe.
Yollar labirentleþir birden.
Ýnsan olan gitti mi böyle gider iþte!
Sosyal Medyada Paylaşın: