anladým yoksun... belki de hiç olmuyacaksýn biliyorum... artýk bendeki sen baþka bir sen gidiþim hep bu yüzden... inanýyorum ben sandýðým þeye güvenmek istemiyorum kendimden baþka kimseye ne yapmalý onu da bilmiyorum takýlýp kaldým sen(kendim) sandýðým bir þeye...
deðiþim zor bundan sonra ben hep ayný ben senin bir türlü anlayamadýðýn ben ben(sen)artýk nasýl bir ben(sen)... neye dönüþtü... eski benden(senden) farký nerde nereye sakladý kendini, çýkamýyor mu artýk görünürlere..
beklemede... sadece kendi içinde kaybolduðu bir yerde ne zamana kadar orda kalýr, o da bilmez ki kendi de...
eðer bir gün çýkarsa masumluðu çalýnacak diye korkularda nasýl bir halde... nerelerde... kimlerle... kimin kimliðinde... dilemma(!)
tek sevinci kendinde saklý olan bir umutta... Sosyal Medyada Paylaşın:
rüzgarın savurduğu iz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.