utangaç ama zorba şiir

Ben kar kokulu bir güne uyanmýþtým oysa
Gidiþine anlam vermeye çalýþýrken þimdi
Kar sývýyor bir el sol yanýma
Sahi ayrýlýklar da dahil miydi aþka?


Tutmalýydým elini diyorum, kendime
Hatta zincire vurmalýydým ayaklarýný
Gözlerini gözlerimle iþgal etmeli
Tüm kalelerini zaptetmeliydim
Ve burcuna dikmeliydim bayraðýmý
Ki bilsin herkes ’’ benimsin’’.


Diyemedim…affet!
O iki kelimeyi hapsettim dudaðýma
Belki , parmak uçlarýn dokunsa
Eline düþerdi sevda, tutar öperdin
Tutar baþ tacý ederdin de
Bulutlara deðerdi hep saçýmýz
Yaðmur bile ýslatmazdý gözlerimizi
Yaðmur bile utanýrdý aðlatmaya, aðlamaya
Ama…



Gidiþine þiirler yazýyorum þu anda
Geliþini umarak
Söz veriyorum çaresizce kendime ve sana
Dualarýmýn arasýna bencil arzular serpiyorum
Fazla da açýða çýkmasýn diyerek –hala-
Hala utanýyorum arsýz seviþlerimden
Söyletme beni sevgili
Dönersen
Bir daha gidemezsin!




Sosyal Medyada Paylaşın: