MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GİT...


GÝT...

Git içimden...
Dýþa taþmadan isyan.
Kuþluk ihanetinde
Kavruk bir aþkýn ayazýyla
En çoðulken üryan
Karanlýðýn ciðerlerine dolan.
Kahrýn hükmettiði gece
Öfkeli yýldýzlarý uyandýrmadan.
Parmak uçlarýna kanýp utancýn
Kirlenmiþ eteðini toplarken
Yakalandýðýn sefil günlerinle git...

Göðsünün duvarýný týrnakladýðýn sýzýlarla
El deðiþmiþ topuklarýna inat
Yamalý bir söz kadar s/aðýr...
Kayýtsýz tüm harflerini buruþturarak
En ücra köþesine saklanýrken korkularýn
Günü geçmiþ bir "af"ýn çaresizliðinde
Hüznüne bastýðýn kesif sancýlarla git...

Çatlamýþ kalbimden sýzan bir ceset gibi
Derinimdeki gömütten taaffün edip her þeyini
Daðýnýk býraktýðýnda hiçbir þeyliðini
Yalýn ayak...
Koca bir yalana yalpalayarak
Kýrgýn yellere esir
Arlanmaz firâkýn yelelerine tutunurken
Uçurumlara aldýrmadan
Hüsrâný kaldýrmadan
Sessizce...
Paramparça nidâlarda
Duy/ur/amadýðýn kör düþüþlerinle git...

Git uykularýmdan...
Uyanmam kabusu.
Hülyalara dokunmadan
Beynimi yara yara
Saçýlmýþ bir taksirata vara vara
Ne bir þaka
Ne de bir kavga...
Sol yanýndan y/astýðýmý
Düþürdüðün vicdanýnla git...

Çýðlýk kokan yangýnlar g/özlerken
Bir çocuk hevesiyle
Dönüþsüz terke sýzlanarak
Hýçkýrýðý gözlerine çektiðin gece...
Acýn çarpak
Izdýrabýn tarifsiz yýðýnak
Baðrýný yumruklarken
Ardýna kustuðum sancýyý
Yýkamadýðýn ellerinle git...

Yýrtarken boðazý
Ýliklediðinde günahý
Söndürmek isterken delice
Gülüþündeki dumansýz nârý.
Takýldýðýn demsiz efkârda
Destansý bir aðýt yakarak tarihe
Göremesen de ihanetin methediliþini
Gurura avuç açtýðýn
Ýlânihaye þanýnla git...

Kanadý kýrýk turnalar misali
Kuþbakýþý süzülürken yaralar
Damlasýn âb-ý revân.
Berbat olmuþ umudun izdüþümünde
Konmak isterken devâya
Feriþtah da gelse...
Savrulduðun giryânýn
Sýrlanmýþ taneleriyle git...

Git artýk ruhumdan...
Ey ihanetin beceriksiz müzehhibi!
Yedi iklim
Dört mevsim
Bulaþtý her bucak küflenmiþ bu kan!...
En sert þiirler yudumlayýp
Sarhoþ olsam da kinâye.
Mýsralarýna baþ koyup
Sürüklemem sonuna tek bir kafiye.
Var git ölüm!
Topraðým kurumasýn.
Azrail’e yenildiðin gün
Son nefes çatlatýp
Dudaklarýna susayan hýrpalanmýþ sözcüklerle
Yana yana
Savrulmuþ külde
Aþk’a kana kana...
Gözlerini devirip
Encâma dava dava...
Alemin koþacaðý An’a
El salladýðýn dünyada
Kavuþacaðýn bir tek ruhuna git...

(Sezgin Karadað)



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.