Ýllâ kendini aklýma sokacaksýn deðil mi? Ben nereden bilebilirim, Belki, seyyar ölümünü de aldýn yanýna? Hiç olmayacak cesaretime bakýyorumda.. Kaybedeceðim nelerde varmýþ? Sandým ki; Hep yanýmdaydýn sen. Sonsuzluðun sonunda, donup kaldým. Ama bilmemiþim, Bu gidiþlerin zanlýsýymýþým... Zaten hiç ortak edemedim hecelerimi.
Ayak seslerini duydum, Alýp verdiðim nefesin köþe bucaðýnda. Duvarla bitiþen o soðuk yataðýn sesinde, Bir dolabým olsaydý, Baðladýðýn hayvanýn çaresizce seni beklediði þu hücrede. Kaçýp saklanýrdým. Haykýrdýðým fýsýltýlarým, Duymazdýn; "Sen güzel kadýn! Yakma kendini Hâla o yerde, Ben varým."
Sosyal Medyada Paylaşın:
NukleeRadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.