Sen Yokken

Sen yokken ne de çok birikmiþsin içime
Çocuk hallerime kýzmýþým
Sen yokken
Saf, boþluða bakakalan hallerime kýzmýþým
Gazete okumamýþým örneðin hiç
Sait Faik öykülerinden bahsetmemiþim çocuklara
Ankara armudu çürümüþ olduðu yerde
Gömleklerimi ütülememiþim
Terlememiþim

Sen yokken
Umut etmeyi unutmuþum
Gülmeyi de elbette
Cevizin rengi sinmemiþ parmaklarýma
Ihlamur kokmamýþ bu yýl bizim sokak
Yediverenlerin açtýðýný görmemiþim
Gece vakti sýrf yasemin koklamak için þehrin öteki ucuna gitmemiþim hiç

Sen yokken
Boðazýn yeline deðmemiþim
Raký içmemiþim
Fava istememiþ caným
Udinin girdabýnda susmamýþým
Islýklara býrakýp kendimi
Salýnmamýþým
Çýplak kalmamýþým hiç
Yorulmamýþým
Nefesim hapis kalmýþ

Sen yokken sanýrým
Hiç aðlamamýþým…

Sen yokken sesin çýnlamýþ her gece
Ellerin örtmüþ üþümelerimi
Yankýlanmýþ hasretin dört duvarýmda
Baþýboþluðuma alýþmýþým
Sen yokken
Acýya gülüp geçmiþim
Hastalýklarýn en alasýyla dalga geçmiþim
Günler günleri kovalarken
Özlemenin bin türünü görmüþüm

Sen yokken hayatý hatmetmiþim…

01.03.12
Nadir

Sosyal Medyada Paylaşın: