Gözlerin
kaç yol varki ýþýksýzým
az önce naftalin kokusu deðdi aklýma
ellerimle azat ettiðim kuþlarý saydým
365 saat çekti her gün
Bir flüt sesinde kanat ýþýltýsý
hafif esintilerde daðlara doðru
Yada fýsýldayan dalgalara
Yada güvercin sesin
Sularýn kenarýnda oynamada
Okþadýðýn yetim nakýþlarý
Sirenlerin ruhlarý çýldýrtan sarkýþý
Hera’nýn ilahi sýrlarý
Yada bir ruhun içinde inlemede
Aþýk melekler kelamsýz konuþmada
Kalplerden gözlere doðru
Yavaþça salýnarak gölgede
göðün göðnümesini yüzdüren rüzgar gibi
Mor günlerde kulaðýna fýsýltýda
aç gözlerini içimin aþýðý
gönlümün maþuðu
Göz kapaðýna dokunsun Morpheus
Gülümseyenim sultaným
Sabah ilk ýþýktan aldýðým ilham
uykuda beyaz güvercin gibi
ince boynun deniz kuþunun kanatlarýný düþünür gibi
Ve kirpiklerini kaldýrýrken rüzgar karanlýkta
Yüzdüruyor hala bir rüyanýn gölgesi
Mayýs uykusundaki güvercin
Ayýn yarýçapýný beyazlatan iki dalga
Býrak nefes alsýn dudaklarýnda dionysos
iki ýþýk dalgasýnýn iç içe girmesi gibi
Titreyen bir alev yürek içinde
Bakýþý aþkýn
Iþýgý saklýyor gölgesi bulutun
Sabah gözlerini yýkarken sende
Ve safaðýn uyanmasýnda
Sabahýn damlarýný çiziyor boyuyorsun
Göklerde gölgelenmede kokun
Konuþ gözlerinle
Sesine dokunsun Poseidon
Aðzýnda her kelime bir melodik yankýmý
Sesin kulaðýmda son nefesini verirken
Ruhum çýnlýyor üryan uyanýrken
Kelimelerin kesintiye uðrayan anlamý
Sessizliðimi duyuyorum
Parkýn çimleri gibi ayak altýnda yaným
Dalgalarýn çýrpýntýsýndaki kýyýlara doðru
Dudaðýnda sona eren ses
Bir þikayet bir yarý gülümseme
Kalbim iþitiyor her þeyi kolayca oysa
Bir semah açýlýsý cem-i sevdanýn
Rüzgarin nefesi belli
Sesini gizlemek niye
Parmaklarým bulut kaldýrmada sanki
Kýzarýyormu güzelliðin dokununca ne
Sabah sende pembe çiçekler gibi
Gökler utanýr mahrem
Gizemli içi güdü
Her þey kapanmalýmý
ilahi adalet görüntü
Güzel olan her þey
Apollon için yaratýlmýþ olmalý
Oysa gözlerin hayat kaynaðý
Berrak bir gök yüzü
Süslemeye gelir sabahý
Ve maviyi keþfederken bulur kendini
Berrak suda
Çýrpýnmada bir kuðu havada
Bir bulutsuz gecede
günün teklifine hazýr
Dudaðýn gülümseyerek çekiyor yörük nefesini
Mahrem ýssýz kýtalardan
Davet ettiði bakýþlarý saymada yanaklarý incilerin
Salkým söðüt dallarý gibi
Bir serçe aðýrlýðýnda
Kalbinin hafifçe tuz aðýrlýðý
Kabartýr denizleri hemde gözlerin
Kanat çýrpan güvercinler gibi adaletli
çünkü onlar iki tane
Ellerin ne trajik oysa
Güne izin veren
Parmaklarýn kýrmýzý gül
Yýrtýlýrken ömrü hayatýn
Savrulan çimlerin üzerinde
Dineliyor ayaklarýnda zerafet
ilahi bir instrüman olarak her hareketin
Mavi gölün kenarýnda bir tepe
Alný hafifçe yeþile meyilli
Sularý seyretmek için olmalý
Berrak bir gök yüzü
Orada uçurumun oyuk tarafýnda
Karanlýk bir maðaraya güvercin yuva yapar
Aþk inlemeyi sever þeytan azapta
Gece ve ayrýlýk gölgelerde gizli
Ömür ýþýklarý gizlemede maharetli
ürkek renklerde kubbe
Ve alnýnýn üzerinde damla damla dökülmede
Çýglýklarý yaðmurlarýn
Belli belirsiz aðlamaklý her þey
Sahilde uzun bir öpücük gibi fýsýltýlý vedalar
Veya zefir sesi
Veya inleyen keman
Kendi iç geçirmelerimizin
Çiçeklerin yüzlerini kapatmasý yakýn
günün baygýn bakýþlarý
Bu senin gök yüzün
Kaldýr nikabýný örtünün
Aydýnlat yerini karanlýðýn
Gözlerinin göçebe bakýþý
Bana gül tutam
þefkatlice saran örtüm
Ve yataðýnýn yakýnýnda
Býrak iliþeyim ayak yanýna
Ve çözülsün düðmelerin
Parmaklarýnýn renkleri altýnda gizli
Mutlu bir pembe
Sýkýþtýran dudaklarýn gibi
Çiçek baðýmlýsý bir arý
Zambaklarýn hor yanýysa devþirdiðin
sürükle solgun kehribar renkleri
Yapraklara sinen kokularýný
Rüzgar bir hurda gibi getiriyorsa bana
Ve talansa susmalarýn
Sadace sonbaharda soðuklarla gel
Dudaklarýmýn kenarýna dokunmalar gönderen kadýn
Nefesin yankýlanýyor alnýmý titrerken buluyorum sende
Hatýrla
Kutsal bir saatte
Tanrýlarýn müþfik ellerinde
Hayatýma yayýldýðýn yol gölge gibi
Birtek gün gibi akan
Dudaklarýmda uzun ömürlü
Bir gün buz gibi nefes soldurur renkeleri
Bir çiçek gibi
Ve nefes dudaklarýnda solarken
Sütten bile kestin henüz
Ne zaman belleðin kýyýda dalgada
Eski aþk resmini ararsa
Kalbinin içine baksana
Ve son geldiðinde
ölüm hayatýn ödemek zorunda olduðu bir diyettir
Ve cesarettir gerçek kaynaðý özgürlüðün
öyleyse mühim olan þey
Ölümden sonra hayat varmý?? Deðil
Yaþamak gerekir ölmeden
Ve sura üflenirken zaman
Kadifelere sarýlý yanlarýn
Sen ve ben birer meþale
Yataðým yanýna uzanýr
Sadýk gözlerin kucaklar beni
Bir makber türbesinde
Sonbaharda aþýk kuðular
Yaþamak örtüþür birleþik yataklarda
Ve birlikte serin iklimlerde
ikiþer ikiþer uçuþur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.