GÖZYAŞI YAĞMURU

Evler düþünüyorum þu köþede,yýkýk ,dökük,

Yavrular var içinde periþan.

Bir lokma ekmek için el açan yoksullar var, köþebaýnda.

Bir anne var evde hasta yatýyor,yavrusunu düþünüyor ekmek dilenen.

Ayaðýnda pabuç yok, sýrtýnda ceket.

Gözyaþý döküyor hep,yataðýnda inlerken.

Acýlý gözyaþlarý ile seyrediyor yaðan yaðmuru.

Nefret ediyor ilerleyen zamandan,

Kaçan fýrsatlara benzeyen çürümüþ yýllar.

Noel çamlarýnýn üstünde asýlý duran,hayal dolu anýlar,

Savrulan karlar gibi kayboluyor hep.

Ne verdiniz O’na bugüne kadar?

Ne kattýnýz hayatýna renk dolu?

Kýrýk kalbindeki kanayan yaradan baþka.

Ne bir tek kimse acýdý bu gece köþedeki çocuða,

Nede elceðizine bir kuruþ koyan oldu gönülden.

Eve ekmek götüremiyecekti ,yine bu gece aç yatacaklardý.

Evler düþünüyorum þu köþede yýkýk dökük,

Yavrular var içinde periþan.

Bir lokma ekmek için el açan yoksullar var köþebaþýnda


SUZAN ÇELÝK. EMK. ÖÐRT.
Sosyal Medyada Paylaşın: