Minnacıktı ellerimiz…

Çocukluðum geldi, nedense þimdi birden aklýma
Kim kimdi, ne de neydi?
Bilip de, sormazdýk bile
Düþünmeden severdik, hemen herkesi
Neden severdik ki?
nasýl da çok severdik!
Sevdik iþte, o da Allahýn kulu deðil miydi?
Hayatýmýzý bile, hiçe sayardýk
Tutar da, korurduk birbirimizi

Ne de güzeldi, küçüklük
Koskocaman bir yürekle, dolaþýrdýk
Minnacýktý ellerimiz
Allaha dualar ederdik, açarak ellerimizi
Ýnsanlýðýmýzý, kaybetmemek için
Ve kopuþ da, ayrýlmayalým diye
Oysaki þimdikiler; neden kim kime, dumduma
Aþk da bilinmezdi ama, en pak haliyle yaþanýrdý sevgiler
karþý kaldýrýmlarda, utanarak arlanarak yürürdük

Küçücüktü bedenlerimiz
Ama kocaman umutlar taþýrdý, yüreklerimiz
Hayaller kurar, daðlarý da aþardýk
Evimiz vardý
Ardýna kadar da, açýktý kapýsý
Taþýr da dururduk her þeyimizi, arkadaþlarýmýza
Arkadaþ; biz de eþittir, dost demekti
Kocaman sýrlarýmýzý, hiç oflanmadan taþýrdý
Çakmak çakmaktý, sevgiden gözlerimiz
Mahalleyi de korurduk
Namus bekçileri gibiydi, gönüllerimiz


Ben seni ne de çok kadar, çok severdim
Sende öyle, deðil miydin?
Hiçte, ayrýlmazdýk
Nefesimizin de, biraz uzaðýnda duramazdýk
Asla kopamazdýk, yelinden
Ýstemezdik ki; hasret ve özlemleri
Sevip sayýp koþup da, sarýlmak dururken
Birbirimizi
Bilir misin ki küçüðüm, ayrýlýnca çok özlerdik
Sende beni, bende seni arardýk

Biz nasýl da, bu durumlara gelebildik
Öcü gibi kaçarýz, þimdi kendi kendimizden
Eskiden gönlümüz; sevgiye, keskin bir býçak gibiydi
Þimdi elimizden, düþer kelleler
Onca masumiyetimize de, neler oldu?
Oysa; ne de çokça severdik, bizler hep birbirimizi!
En güzel duygulardý, vatan ve millet sevgisi
Ailemiz için ve insanlýk adýna yarýþýrdý sevgiler
Öðretmenlerimize, sevgi ve saygý duyardýk
Anneden ve babadan sonraydý, onlarý sevmek ve saymak

Biz de; Kürt - Türk, sað - sol ve mezhepler de yoktu
Hepimiz bir ve bütündük
Sevgi ve saygý baðlarý, bizim oyun yerimizdi
Ne de çok severdik
Tüm sevgilerdi, benim çocukluk aþkým
Nasýl da çok tutardýk, bizler seni
Býrakmaz; sarýlýrdýk, o soðuktan donan ellerine
Çocukluk arkadaþým!
Ellerin kýrýlsýn he mi, nasýl da kýyarsýn acýmadan kardeþlerine…






(01.03.2012)AZAP…





DOST GÖNÜLLERDEN;


NE OLDU BÝZE


Kim düþman etmiþ, dede ile torunu,
Bak tarihine de, anla sorunu.
Ýsmin pkk koymuþlar, doðru mu?
Kim nifak soktu, ne oldu bize?

Her nevruzda biz kol kola gezerken,
Deden "Çanakkale geçilmez” derken,
Ay yýldýzý, “ kanlarýyla ” çizerken,
Kim nifak soktu, ne oldu bize?

Kýz alýp kýz verip, karýþmýþ kanlar,
Ýkiz kardeþ, namlu ucunda canlar,
Sen vurulunca; “benden de kan damlar”
Kim nifak soktu, ne oldu bize.

Birlikte dökerdik düþmaný denize,
Basýp giderdik ATATÜRK’ den ize,
Ya nazar deðdi, ya geldik göze,
Kim nifak soktu, ne oldu bize.

Dön yanlýþtan, cem olalým mecliste,
Böyle deðildin, bir yanlýþ var bu iþte,
Bu bir oyun, ipin ucu ibliste,
Kim nifak soktu, ne oldu bize.

Ýn aþaðý, çek parmaðý tetikten,
Kimse fayda görmez,ihanetlikten,
Anan da ; býkar oldu þehitlikten,
Uyansan rüyadan, bayramdýr bize.

Sað-sol,alevi-sünni tutmadý,
Gürcü,Çerkez, lazý bunu yutmadý,
Kim beynine,bölücülük sapladý,
“Kin- nifak” soktu, þer oldu bize.

Melek görünüp; yahudinin silüeti,
Dev israil kurmak,melun niyeti,
Bölünmek olmasýn; "iþin diyeti",
Kin-nifak sokup,"þer" olur bize.


Ozan Erdem’in sana bu son sözü,
Dikmiþ dýþ mihraklar, yurduna gözü,
Yören petrol,verme eldeki kozu,
“Seni kullanýyorlar”, bu iþin özü.

Erdem GÜMÜÞ
29.12.2011
NÝÐDE





Ne güzel çocuklardýk eskiden
hem maviydi o zamanlar gökyüzü...

ekmeðin,
tuzun
suyun /
hayatýn tadý
minicik yüreklerimizde
umudun adý
vardý...

Korkardýk
kötüden/
nefretten, kinden...
ama
cesurduk bir o kadar
severken...

Ne güzel çocuklardýk eskiden
büyüdük /
gördük...

Maviydi o zamanlar gökyüzü...

Maviyi/
yiten yýllar
çaldý......................................Pýnar Salman






evet ne oldu bize nasýl yitirdik
eski güzelliði nasýl
gün doðuyordu eskiden
yoktu kara bulutlar
sevgiyi bitiren
dosttu arkadaþlar kardeþti
þimdi kurþun sýkar oldu........AYSE 09




"NOSTALJÝ...
biz çocukken
yüreðimizin avlusunda
beyaz açan akasyalarýmýz vardý
yaþama tutunulan semanýn maviliðindeydi hikayeler(imiz)

büyüdük
baþýmýzý yorgunluðun efendisine yaslarken
bir masal sokaðýnýn kýrýþýk yollarýnda
kaldý seslerimiz

yüreðin girdaplarýnda
buz yüklü yaþlar akýtýrken
ne çok eskidik
farkýnda olmadan eskitirken eksildik kendimize

ahh!
þimdi
her yer heyula
dönüp dolaþýp gideceðimiz
martý sabahlý aydýnlýk kýyýlarýmýz da yok
ne çok yalnýzýz
ne çok yalnýz kaldýk
umutlarýmýz kan revan
kelepir düþlerde ýþýksýz g özler
heryanýmýz gri siyah

yüreðin bahar bekleyen kapýlarý þubat ayazýnda
çýkamadýk karanlýklardan
ne çok deðiþtik
biz demekten ne zaman vazgeçilip sen-ben olundu

yüzler
mütebessim deðil þimdi
hangi hesap kitap öðretti
bunca onarýlmayan
kin nefret güvensizliði
hangisi

biz küçükken
pencelerimize kuþlar konardý
biz büyüdük
kaç bahardýr pencelere kuþlar(da) konmuyor artýk..."

Maalesef büyüdük büyütüldük istemeden...
Keþke çocuk kalýnabilse..
En azýndan yüreðimizdeki çocuðu büyütmemeyi onu yaþatmayý becerebilsek...

’Þiir’iniz sayesinde çocukluk anýlarýmýza dokundu yüreklerimiz. Teþekkürler....SERA
Saygýyla...

sera. tarafýndan 3/1/2012 4:16:17 PM zamanýnda düzenlenmiþtir.




_______________BU GÜZEL ESERE YORUM YAPMAK YADA BUNU HARMANLAYARAK GERÇEK DÜÞÜNCELERÝ ORTAYA KOYMAK SANIRIM SADECE BU DEVRÝN ZÝHNÝYETÝNE GÖRE UCUZ KAHRAMANLIK OLUR ÜSTADIM ÖYLE KÝ ÖZGÜRLÜÐÜN SADECE BEYÝNDE OLMASI ÖZGÜR DÜÞÜNCENÝN YAZILIP KONUÞULMADIÐI HEP GÝZLÝ SAKLI OLAN VE KONUÞULMASI GEREKEN HER MEVZUYA SUKUT ETMEMÝZ BÝRLERÝN TEMÝZLEYÝCÝ BÝRLERÝNÝN SUKUTU ZORUNLU KILMASI HAYATIN HER ALANINDA BÝRLÝKTELÝÐÝ OLAN BU KOCA ÜLKENÝN ÝNSANLARI SADECE DÜÞÜNCEDE AYRI DÜÞÜYORSA SADECE DÜÞÜNCEDE KENDÝLERÝNE VE KARÞISINDAKÝNE SAYGI DUYMUYORSA ÇOCUKLUÐUMUZDAKÝ DOSTLUÐU ORADA KÝ KARDEÞLÝÐÝ BULMAMIZ BULMAMIZ MÜMKÜN DEÐÝL YER YÜZÜNDE YAÞAYAN ALLAH’IN YARATMIÞ OLDUÐU TÜM ÝNSANLAR KARDEÞÝZ VE SADECE YARDAN DAN ÖTÜRÜ YARDANIN YARATTIÐINA SAYGI DUYMAYI ONA TAHAMMÜL ETMEYÝ ÖÐRENÝRSEK DÜNYA ÝÇÝNDE BARINDIRDIÐI ÝNSANLIKTAN ONUR DUYAR LAKÝN ÖYLE OLMADIÐI ÝÇÝN SANIRIM DÜNYA ÝÇÝNDE BARINDIRDIÐI TOPLUMDAN UTANÇ DUYUYORDUR SAYGILARIMLA......................gevdan.......






Hayatýn ilerleyen dönemlerinde
þahit olduklarýmýz nasýl da özletiyor
o en masum, bir melek edalý çaðlarýmýzý.
Evet, hangimiz hangi fikirden,
zikirden,
milletten nefret ettik
çocukluðumuzda,
hangi arkadaþýmýza veya insanlara kötülük düþündük!
Ne güzeldi yarýnlara dair hayallerimiz!
Ne umduk,
ne bulduk!
insan hýrslarý ile çekilmez hale gelen
bu dünyada,
göz yaþlarýný akýtan bir çok sebepler varken
özlem duymamak ne mümkün
sevgilerin en doðal dönemlerine,
çocukluk günlerine......................yaban böceði



Sosyal Medyada Paylaşın:

AZAP Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!