Mecalim Yok

Susmaya bile mecalim yoktu aslýnda
Aslýný yitirmiþ bir duygu etrafýnda
Konuþulacak bir þey bile bulamadým...
Sanýrým an dediðim zaman bana yetti de...
Sen en kestirme yolu seçip yarý yolda býraktýn

Ben kimsesizliðimin üzerinde inþaa etmiþtim oysa
Gel dedim , geliþlerin hep bir kederdi bana
Gece olur öyle yaðardýn üzerime lapa lapa
Ýçimi derinden gelen bir üþütme hali kaplar
Uyandýrdýðýn hayalimden suretine hasret uyanýrdým

Sen rüyalarýma gelen belkide en güzel yalandýn
Kandýrmadým , ben isteyerek bilerek kandým
Acýmý o yüzden kabullenip susuyorum
Bil diye söylüyorum , yada boþ ver bilsen ne olur ki
Kim bilir hangi nefesi soluyorsun þimdi...

Gel , demek yetmiyor iyi biliyorum artýk
Biliyorum
Söylüyorum...
Tek bildiðim gerçek bu þimdi...
Seni Seviyorum...

Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın: