Durmuş

Durduðundan haberi olmayan
Koydular adýný
Sanki diðerlerinin haberi varmýþ gibi,
Göbeðini hastane bahçesine gömüp,
Fakirliklerine ortak ettiler...
...Niye ?
Durmuþ onlara bakar diye !



Durmuþ iki yaþýna bastýðýnda,
Diþleri ýsýracak aradýðýnda,
Ýlk kez mamasýz kaldýðýnda.
Aðladý,aðladý...
Anasý da onun kadar aðladý...
...Aðlayarak uyuyakaldýðýnda
Gözyaþlarý ancak durmuþ.
Durmuþ ilk kez ,
Gerçek dünyanýn gerçekliðiyle durmuþ.

Sonra yýllar,
Çuvalda duramayan mýzrak gibi
aktýðýnda...
Durmuþ dört yaþýna baþtýðýnda.
Sarýlacak bir ana aradýðýnda...
Fukaralýða ,açlýða,sopaya
Dayanamayan anasý,
Kocaya kaçtýðýnda...

Durmuþ beþ yaþýna bastýðýnda,
Yalýn ayak kilimin üstünde,
Sigara paketleriyle oynadýðýnda
Ve sarhoþ babasý geldiðinde,
‘Bu çocuk neden baðýrýyor ?’ diye ,
Pis kokan nefesiyle sorduðunda,
Durmuþ babasýndan göremediði,
Ýlgiyi sille-tokatta bulduðunda.
Aðlamadý…


Durmuþ þimdi altý yaþýný doldurdu.
Okula ilk adýmýnda,yanlýzlýðý tokat gibi,
Anneler, babalar kapýda bekleþirken,
Çocuklar ,sonuna kadar naz yaparken,
Aðlaþýrlarken,anlamaz gözlerle baktý.
Baktý,kapýya baktý...
Ýki damla göz yaþý aktý...
Durmuþ’u bir daha aðlarken ,
Hiç kimse görmeyecekti.


tu2011
Sosyal Medyada Paylaşın: