SÖYLESİN
Açmýþ gözlerini, alýnca temiz bir hava,
Susturmayýn, býrakýn çýðlýklarýný söylesin...
Anne anne diye, baba baba diye,
Dinle ilk heceleri, sen sus o söylesin...
Elinde kalem, elinde mürekkep izleri,
Silme utanýr, dökülen mürekkepleri söylesin...
Kalbi çarpacak, elbet birine çarpýlacak,
Durdurma, kalbinin dediðini söylesin...
Þenliklerle giderken vatanýn diyarlarýna,
Kim varsa o gururu baðýrarak söylesin,
Orada iþlemez kelem, o an kýrýlacak kalem,
Parmaðýnla dokun tetiðe, o vatanýný söylesin...
Üstünde siyah yakasý kýrmýzý ve takým elbise,
Doðruyu göstersin, sen dinle o doðruyu söylesin...
Öksürük sesleri odanýn dört duvarýna yankýlanýrsa,
Sen bekle koy baþýný yastýða, o yaþadýðýný söylesin....
Gözleri dikilmeden arþa, son cümle gücü dilinde kalýnca,
Eðer bilmiyorsa þehadeti sen söyle, o kalbiyle söylesin....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.