Ölüm kokan rüzgar yüreðimdeki yanan tüm alevleri karýþtýrýyor,
ism-i nâzýmýn lâlliðimle nefes nefese
Hicran tuzlu sularým Aras’a özenirken kayboluyor.
koþuyor her bir damla kuruyana kadar
her akýttýðým göz yaþý avucuma terütaze bir çiçek býrakýyor, rahmine.
sana geliyorum caným,
cancaðýzým, þehr-i Ýstanbul
bir martý kanatlanýrken gök kubbede
bulutlarýn tüm hafifliði pusulam oluyor.
cebimdeki hacýyatmazlar yoruluyor
içim(n)deki sýladan.
Cemrelerin ardýnda gözünden süzülen tuzlu sular için
toprak olmaya geliyorum
her damla sen,
mavi.
her tomurcuk misket karasý gözlerinde kayboluþumun sýrrý.
bir savaþýn tam ortasýndayým,
karþýmda sensizliðin sessizliði
silahým yok
seni seven yüreðimle omuz omuza savaþýyorum
kazanan yine ben oluyorum.
çýkýyorum prangalý özlem çukurundan sana geliyorum þehr-i Ýstanbul.
ism-i nâzýmýn geçen tüm þiirler kapýyý açýp,
baþ köþeye kulurdular çoktan
her mýsrada seni anlatýrken sözcükler
içimde çocuksu düþler çýkýp geliyor.
gordion
29/02/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.