býçak sýrtýndan düþen gün ýþýklarý nodüller býraksa da boðazýn küflü diplerine ben sen de ölmek için ilmekler atýyorum/ gökyüzüne..
dolu bir bardaðý taþýran son damlasýn artýk ölümsüzleþiyor ruhum ve ruhumun sarý tapýnaklarý
bu akþam -elde var bir- diyorum sana /elimde ne varsa tüketerek nefesimden…/ aþk’tan kalan, kýzýl bir alev topu yakýyor tüm evreni nil dökülse, sönmeyeceðim inanki
sustursa da tuðyan, kapýlarým gýcýrtýlý, menteþelerim yorgun ve avutsa da bu yarým sarmýþlýk kollarýmý uzayacak gecenin mahreminden yýldýzlarýný koparmak için dudaklarým ulaþýlmayan kývrýmlarýna doðru
umurumdan düþürdüm ben daha önceki gidiþleri/keþke bilsen ve sana öyle üryan geldim ki Sevgili evimi baþýma yýksan, yine büyüyeceðim dev gibi
kuzeyim kýrýk güneyim parçalanmýþ
sen bana yaðmurla gelen kadim bir armaðan ben sana tüm ýþýklarýný feda eden Las Vegas
hadi bin kere daha kaybetsen yine oyna beni..
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.