Ateþten gömlek giymediðim günü Günden sayarsam Ertelersem Musallat etmezsem bu ömrü Ýsyan isyan kokan En uzun/sonsuz yürüyüþe Kalemim kelam tutmasýn Utansýn Arþý titreten yumruklardan utansýn..
En büyük sloganým Hercai bir menekþe Kim bilebilir Belki de Bir kelebeðin ömrü kadarým..
Nasýrlý avuçlarýmdan süzülen kanýn Acýsýyla doðan gün Bak yine Derviþi açlýk tövbesindeyim Bir devran ki Dramýmla kendi olmaz insanlýk Bir devran ki Doyurarak öldürme telaþýnda Soysuzun inadýna Ölüp ölüp geri dönmekteyim..
Kaçkýn gün gölgelerinde Vurmuþsak da kendimizi Daðlý firariliðin þehir kaçýþlarýnda Elbet biliriz Kocaman bir gülümsemedir yolumuz Uyanýþýn gün aydýný Ýplerin kanlý kavgasýnda da olsa Rüzgara kafa tutan Saç daðýtmalarýmýz var ya Kaya uçlarýnda Kurþun sesleriyle toplansýn..
Öyle bir devran ki Saba yüreðimizde bah’ýný bulurdu Ve elbet bilirdik Bilirdik elbet Herkes kendi sapanýnda uyurdu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.