İŞTE ESERİN BEN

Ellerimi açtým bak semaya
Ben mutlu olmadým sen olasýn diye
Mutluluk uzak deðil bir adým ötede
Bunu anlasan sen de þu sessiz gecede...


Hiç beklemediðim anda telefon çaldý
Kurduðum hayaller yarýda kaldý
Bitti demek o kadar kolay mý
Ýþte o an ciðerlerim yandý.
Tüm yaþanmýþlýklarý bir kalemde silip attýn
Bunu söylerken ne kadar da rahattýn


Damarlarýmdaki kan çekildi sanki
Kalp atýþlarým yavaþladý
Yaþayan ölüden ne farkým kaldý.
Artýk eserinle öðün be gülüm.


Kara bulutlar sardý her yanýmý
Azrail bekliyor almak için canýmý.
Bir daha anmak mý adýný
Nereden düþtüm böyle bir aþka.


Yürek yaralý olunca
Gözler gerçekleri görmezmiþ
Dil inzivaya çekilmiþ
Acý bir söz dahi söylemezmiþ
Ýnsan sevmediðini hiç özlemezmiþ.
Unuttum demek o kadar kolay mý


A-bý hayat çeþmesinden bir yudum su içsem
Sana olan susuzluðum geçer mi sanýrsýn
Tüm bedenim alev gibi yanýyor
Ýlk kývýlcýmý yakan inan ki sensin...


Refik
Ist.27.02.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: