İnecek Var

Son buluyor seferim sevdanýn yollarýnda,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.
Avunmaktan usandým hicranýn kollarýnda,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

Bazen aç bazen susuz yürüyordum menzile,
Ayaðým dirense de sürüyordum menzile,
Arnavut kaldýrýmý örüyordum menzile,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

Yürüdükçe menzilden kaçýyordu Züleyham,
Yaklaþtýkça arayý açýyordu Züleyham,
Ara sýra da dalga geçiyordu Züleyham,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

Depar atýp koþmaya hiç takatim kalmadý,
Azat ettim daðlarda sürek atým kalmadý,
Baðýþladým her þeyi katým, yatým kalmadý,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

Sakýn ha deme bana ne korkak ne avanak,
Ne haldeyim bir bilsen þöyle bir yüzüme bak,
Boþ bir hayal uðruna saçlarýma düþtü ak,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

Ben bu sevda yolunda nedense hiç gülmedim,
Dostumu seçemedim, düþmanýmý bilmedim,
Gürül gürül çaðlayan gözyaþýmý silmedim,
Ýnecek var ey gönül firkatin duraðýnda.

26.02.2012 Kütahya


Sosyal Medyada Paylaşın: