EŞSİZ BİR İLAÇSIN BE KAHVE GÖZLÜM
Dünyanýn durmaksýzýn dönüþü
Seni anlatýr oldu bana
Yürüdüðüm kaldýrýmlar seni anlatýyorlar bana
Öten kuþlar senin sesini yansýtýyorlar kulaklarýma
Esen rüzgar nefesini nefesime dayýyor be kahve gözlüm
Sen yoksun senin yokluðun hasta etti beni
Öksürürken kan üstüne kan kusuyorum be kahve gözlüm
Ciðerim hasretine dayanamayýp karalarla kaplanýr oldu
Doktorlar tek ilacýmýn senin olduðunu söyledi
Sense bulunmaz eþsiz bir ilaçmýþsýn be kahve gözlüm
Hani derler ya her zehrin bir panzehri vardýr diye
Ýþte benim panzehrim sensin be kahve gözlüm
Gelirsen yaþayacaðým
Ama gelmezsen ölecem be kahve gözlüm
Seni mezarýmýn baþýnda görmek yerine
Daha hayatta iken nefes alýyor iken görmek isterim
Seni mezarýmýn baþýnda dua ederek görmekten ise
Daha hayatta iken
Ben o ipek saçlarýný okþarken senin bana dua etmeni isterim
Gel artýk gel be kahve gözlüm daha son nefesimi vermeden
Seni son kez görsün bu hasretinle aðlayan gözlerim
Sesine hasret kalan kulaklarým sesini duysun
Gel boþluða uzanan ellerim son kez ellerini tutsun
Gel ellerini son kez tutmak isteyen ellerim
Son kez saçlarýný okþasýn be kahve gözlüm
Hüzün rüzgarýnýn sevinç rüzgarý olmasýný isterdin ya kahve gözlüm
gel de hüzün rüzgarýný sevinç rüzgarýyla boð be kahve gözlüm
YAZAN
SULTAN ÇETÝN ( YANÝ YARALI ÝNSAN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.