bir ses yükselir sabaha karþý,
sükuneti bozar bir tren sesi...
apartmanlar uykudan uyanýr,
bir feryat yükselir bacalarýndan...
elimde yarým kalmýþ bir votka,
gazeteler sýkýca sarmýþ,
hiç býrakmayacak gibi;
umutlara uçan sigara dumanlarý,
anlatýyordu yalnýzlýðýmý...
yüzümü iþgal etmiþ sakallarým,
soðuktan boynunu bükmüþ,
dudaklarýmdan dökülen, abuk sabuk
inleme namelerini dinliyorlardý,
býkmadan usanmadan...
üþümelerim arttý sabaha karþý,
tren sesi gidiþini hatýrlattý,
içimi bir titreme sardý,
içtim bir dikiþle su gibi...
bir dilek yükseldi sokaklara...
"Allah seni bildiði gibi yapsýn"
boynumu çekip yatmak istiyorum,
dertlerime sarýlýp,
yalnýzlýk türküleri söyleyerek,
gidiþini baþýma yastýk yaparak...
öylece uyumak istiyorum.
ölüme adanmýþ hayatlarýn parkýnda...