Buğulu Gerçekler

Ey!..Uçmayý unutmuþ kent güvercinleri
Duygu sayýklamalarýndan vazgeçin
Çýkýn artýk zamanýn acýmasýz çarkýndan
Boþ bir zemberekle dönüp durmak neye yarar
Açlýðýnýza, susuzluðunuza çareyse eðer
Alýn
Ufalanmýþ düþlerim sizin
Beslenin…
Alýn
Göz çukurlarýmda biriken yaþlar sizin
Ýçin…

Sizler de benim gibi istemeden eklendiniz doðaya
Ýstemeden alýþtýnýz payýnýza düþenle yetinmeye
Aç kaldýnýz, susuz kaldýnýz
Ýki pirinç tanesi için gözlerinizi kýrpmadan
Aralanan pencere önlerinde günlerce sabahladýnýz
Yaþamýn her türlü gizine tanýk oldunuz
Günün kutsallýðýnda uçmayý düþlerken
Kanadýnýzý kýrdýnýz…

Bense doðruyu-yanlýþý bulmak için
Tanýmadýðým akþamlara konuk oldum
Bu dünyayý yalnýz benim sandým
Hayatýn içinden kapýlar çaldým
Yapay korkulara meydan okumayý isterken
Kendi eksenim etrafýnda dönüp durdum
Yalnýz benim için doðsun diye
Dünyadan güneþi bile çaldým!

Oysa gerçek baþkaydý
Sizler barýnmak için
Ben yarýnlarýmý saklamak için
Kafeslere konmuþtuk
Fanuslara mecbur kýlýnmýþtýk
Ve dünyalarýmýzý daraltarak
Ýki ayrý dünyayý bir aleme sýðdýrmýþtýk.

Deðer miydi bu kadar ucuza yaþam
Deðer miydi bunca esarete boyun eðmek
Heyhat!..
Her zaman ektiðini biçemiyor ki insan...

Ýsterdik
Yeni doðacak sabahlara açýlan bir çift göz olmayý
Ýsterdik
Kendi dünyamýzý kendimiz kurmayý
Zincirlerin olmadýðý bir yaþamda
Yeniden var olmayý
Ödünç kanatlardan kurtulmayý…
Heyhat!..

Rukiye Çelik/ANKARA
25 Þubat 2012

Sosyal Medyada Paylaşın: