dün gece karanlýktý yürüdüðüm sokaklar yaðmura inat seni düþündüm.
attýðým her adým sonrasý yanýmda olmaný öyle çok istedim ki ellerim boþtu ayaðýmda yýrtýk papuç gökyüzüne inat gölgeme sarýldým.
sen giderken güneþin doðmasýný çok bekledim elimde eski bir defter birde kalem hayalini kurup adýný yazmaya çalýþsam da kalem kýrýk ellerim tutmuyordu resmine bakýp avuttum kendimi.
seni öyle çok özeldim ki yüreðim hep yangýnlarda çekip ellerini elimden aldýlar beni bu yalan dünyada yapa yalnýz koydular dönüp bakmadýlar gözyaþlarýma þimdi uzaklardasýn.
buralar sensiz soðuk ve karanlýk güneþ üzerime doðmaz günleri hep ýzdýrap dolu senin le ayrýldýðýmýz o dünden beri gözlerim yaþ ile dolu gidenler bir gün gelirler diye ben bekledim yolunu oysaki gidenler gelmiyormuþ ben yinede bekledim... Hüseyin YANMAZ 25/02/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.